Samen tegen eenzaamheid

Eenzaamheid is een probleem dat steeds groter wordt en niet alleen bij ouderen speelt maar ook bij steeds meer jongeren. Het is vaak ook een onzichtbaar leed. Het betreft mensen die het moeilijk of te spannend vinden om (nieuwe) contacten te leggen of mensen die door een beperking niet in staat zijn om eropuit te gaan. Het langdurig alleen zijn, maakt de drempel vaak alleen maar hoger en vergroot de kans dat iemand in een sociaal isolement terecht komt.

Het zelfstandige Westen

In veel niet-Westerse culturen leven families in hechte groepen samen. Iedereen heeft daarin een rol en een taak. In de Westerse cultuur is dat anders. Daar gaan jongeren tussen hun 20ste en 25ste vaak zelfstandig wonen en wordt van hen verwacht dat ze zelf het initiatief tonen om contacten te onderhouden. Ook onze ouderen leven vaak alleen. Zeker wanneer de partner is overleden en de kinderen ver weg wonen of zelf een druk gezinsleven hebben, kunnen sommige ouderen dagenlang thuis zitten zonder iemand te spreken. Kunt u zich voorstellen hoe dat zou zijn?

Samen leven, samen verantwoordelijk

Iemand die eenzaam is, heeft vaak het gevoel nergens bij te horen en geen nut te hebben voor anderen. Het is dus belangrijk dat zij horen en ervaren dat anderen hun aanwezigheid juist wél waarderen. Eenzaamheid is dus een probleem dat we alleen samen kunnen oplossen. Maar hoe kunt u iets oplossen dat u niet ziet? En waarom zou u zich moeten bezighouden het probleem van een ander?

Op de laatste vraag is het antwoord eenvoudig: omdat een samenleving alleen functioneert wanneer we elkaar helpen. Het welzijn van ons land ligt niet alleen in handen van de overheid; die verantwoordelijkheid delen we samen. Juist in deze tijd waarin we fysiek afstand moeten houden, is het meer dan ooit belangrijk om sociaal die afstand te verkleinen.

Wat kunt u doen?

Wees alert op de mensen om u heen. Merkt u dat u iemand al weken niet meer heeft gezien of gesproken? Ga dan eens langs, toon interesse en vraag of je de ander kan helpen.
Heeft u een oudere buurman of buurvrouw? Maak eens een praatje over de schutting of vraag of hij/zij zin heeft om een wandelingetje door de buurt te maken.
Maak tijd vrij om regelmatig langs te gaan bij uw ouders of grootouders. Het hoeft geen hele dag te zijn. Een uurtje of twee is vaak al genoeg.
Meld u aan als vrijwilliger of maatje. De vrijwilligersorganisatie brengt u dan in contact met mensen in uw omgeving die behoefte hebben aan een praatje of een luisterend oor.

Of vraag juist of die ander u wil helpen. Wellicht kan iemand u helpen met een of ander klusje. Misschien wil uw buurvrouw heel graag een paar uur op de kinderen passen. Uw opa weet misschien wel heel veel over tuinieren en kan u tips geven. Door iemand een taak te geven of door advies te vragen, geeft u de ander weer het gevoel nuttig te zijn.

Bent u zelf eenzaam?

Om eenzaamheid te doorbreken zult u initiatief moeten tonen. Ook als u dat heel spannend vindt. ‘Doen’ is de enige manier om te ervaren dat het minder moeilijk is dan u dacht.

Maak een lijstje van oude contacten die verwaterd zijn. Stuur ze een berichtje per telefoon of mail. Misschien blijkt dat er een aantal mensen tussen zitten die het heel leuk vinden weer van u te horen.
Zijn er mensen met wie u oppervlakkig contact heeft en dat u zou willen verdiepen? Wees open en vertel wat u bezighoudt. Vraag de ander om zijn of haar mening.
Durf hulp te vragen. Mensen doen vaak graag iets voor een ander, zeker als het niet te groot is. Of biedt zelf uw hulp aan anderen aan. Wellicht kunt u af en toe eens op de kinderen of de hond passen, een klusje doen of helpen met huishoudelijke taken.
Zoek contact met lotgenoten. U zit beide in hetzelfde straatje waardoor u elkaar als geen ander begrijpt. Vraag bij de gemeente of er ontmoetingsbijeenkomsten zijn waaraan u kunt deelnemen.
Meld u aan als vrijwilliger of schrijf u in voor een workshop. Op die manier kunt u op een laagdrempelige manier in contact komen met nieuwe mensen.